بررسی کاربرد ابزار روابط واژگانی در گفت وگوهای سالمندان آلزایمری و عادی

مقدمه: پیوستگی کلامی از  عوامل درک مطلب است که می­تواند تحت تاثیر بیماری آلزایمر قرار گیرد. روابط واژگانی نیز از انواع ابزارهای پیوستگی است. با وجود پژوهش­های قابل ملاحظه در زمینه­ی بیماری­های اعصاب و ابزار پیوستگی تا کنون  مقایسه و تحلیلی از انواع روابط واژگانی به عنوان زیرمجموعه­ای از ابزار پیوستگی در گفتار سالمندان آلزایمری و عادی صورت نگرفته است. به علاوه، بررسی اختلالات احتمالی در گفتار سالمندان آلزایمری، گامی به سوی ترسیم دقیق­تر رابطه­ی مغز و زبان و کمک به توان­بخشی کلامی این بیماران خواهد بود. این پژوهش با هدف مقایسه­ی کاربرد ابزار روابط واژگانی در گفتمان تعدادی از سالمندان آلزایمری و عادی بر اساس دیدگاه دولی و لوینسون (2001) صورت گرفت. روش­کار: جامعه­ی آماری، 6 سالمند آلزایمری شدید و 6 سالمند عادی (سن 74 تا 90 سال و زن) ساکن در خانه­ی سالمندان بیرجند و قاین بودند. داده­های زبانی از مهر تا بهمن ماه 1391 جمع­آوری شدند. یک نمونه­ی گفتار 40 دقیقه­ای از هرکدام از 12 سالمند، ضبط و ثبت گردید. تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار spss نسخه­ی20 و آزمون تی مستقل انجام شد. یافته­ها: بین کاربرد ابزار روابط واژگانی در سالمندان آلزایمری و عادی تفاوت معنی­داری وجود دارد (009/0=p). نتایج انفرادی انواع روابط واژگانی نشان داد که به استثنای رابطه­ی باهم­آیی (107/0=p) در رابطه­ی جزء-کل (019/0=p) و شمول معنایی (044/0=p) نیز تفاوت معنی­داری در دو گروه سالمند آلزایمری و عادی وجود دارد. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد بین کاربرد ابزار روابط واژگانی در سالمندان آلزایمری و عادی تفاوت معنی­داری وجود دارد.